Agia Varvara Genk

Η Εξομολόγηση είναι ένα από τα βασικά μυστήρια της Εκκλησίας.                                    Μας δίνει τη δυνατότητα να «συμφιλιωθούμε» με τον Θεό, να εξετάσουμε την πίστη και τη ζωή μας και να εξασφαλίσουμε πνευματική υγεία. Είναι πράξη μετανοίας. Και μετάνοια σημαίνει αλλαγή του εαυτού μας, στροφή, μεταμόρφωση. Όταν αμαρτάνουμε απομακρυνόμαστε από τον Θεό. Όταν όμως μετανοούμε, ομολογούμε τις αμαρτίες μας και ζητάμε συγχώρεση, επιστρέφουμε σ’ Αυτόν.                                                                         Η Εξομολόγηση μας απαλλάσσει από το βάρος της αμαρτίας. Επιπλέον μας δίνει την ευκαιρία να συζητήσουμε τους βαθύτερους προβληματισμούς μας, να δεχτούμε συμβουλές και να ενισχυθούμε πνευματικά.

ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ ΘΑ ΤΕΛΕΣΕΙ  ΤΗΝ  ΔΕΥΤΕΡΑ  07  ΑΠΡΙΛΙΟΥ  ΑΠΟ ΤΙΣ 10.00 ΕΩΣ ΤΙΣ 15.00

Τή Παρασκευή στην ακολουθία των χαιρετισμων θα ακουσουμε,και πάλι το:      “Χαῖρε Μαρία Κυρία πάντων ἡμῶν”………                                                                

Ὅ,τι πολυτιμότερο εἶχε νά ἐπιδείξει ἡἀνθρωπότητα τόσους αἰῶνες ἐντοπίζεται ἀναμφισβήτητα στό πρόσωπο τῆς πανάμωμης Μητέρας τοῦ Χριστοῦ. Γι’αὐτό καί ἡ πατερική διδασκαλία ἀφιέρωσε μέ περισσή εὐλάβεια μεγάλο μέρος τῆς πνευματοκίνητης συγγραφικῆς προσφορᾶς της σέ μιά θεόπνευστη προσέγγιση τῶν μεγαλείων τῆς Παναγίας καίἰδιαίτερα στή συμβολή της στό μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως. Μόνο πού καίἡἉγία Γραφή διεκδικεῖ τό μερίδιό της σ’ αὐτή τήν προσφορά, μέ τό θεόκλητο ὄνομα τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας, πού συντίθεται ἀπό τάἀρχικά τῶν ὀνομάτων πέντε γυναικῶν τῆς Π. Διαθήκης· τά χαρίσματά τους στόν ὕψιστο βαθμό συγκέντρωνε ἡ Παναγία τῶν Χαρίτων ὁ στέφανος, κατά τόν ἅγ. Ἀνδρέα Κρήτης. Ἡ Παρθένος καί προφήτιδα Μαριάμ, ἀδελφή τοῦ Μωϋσῆ προεικονίζει τήν ἀειπάρθενο Κόρη, πού προφήτευσε τήν μελλοντική της δόξα στήν Ἐλισάβετ. Ἡὡραία Ἀσυνέθ, γυναίκα τοῦ παγκάλου Ἰωσήφ, προτυπώνει τήν Κεχαριτωμένη νύμφη τοῦ Θεοῦ Πατέρα καί τή Μητέρα τήν Ἀνύμφευτη τοῦὡραίου κάλλει παρά τούς υἱούς τῶν ἀνθρώπων. Ἡ σεμνότητα καίἡ ταπείνωση τῆς Ρεβέκκας, τῆς μητέρας τοῦἸακώβ, ἀπηχεῖ στά βάθη τῶν αἰώνων τήν ταπείνωση τῆς Παναγίας, πού σ’ αὐτήν ἐπέβλεψε ὁ Θεός καί τήν ἐξέλεξε ὡς εὐλογημένην ἐν γυναιξί γιά νά γίνη στήν ἄσπορη γαστέρα της ἄνθρωπος.                                                 Ἔτσι σάν ἄλλη Ἰουδίθ ἡ Παναγία συνέτριψε τήν κεφαλή τοῦ νοητοῦ Ὁλοφέρνη τοῦ ἀρχέκακου Διαβόλου, καίἀναδείχθηκε προστασία φοβερά καίἀκαταίσχυτος τῶν ἀνθρώπων.                                                                                                               Τέλος, ἀντί τῆς Ἄννας πού γέννησε τόν Προφήτη Σαμουήλ, τό στήριγμα τοῦ Ἰσραηλητικοῦ λαοῦ, ἡ Πανάχραντη Θεοτόκος γέννησε τόν Σωτήρα τοῦ νέου Ἰσραήλ τῆς χάριτος.

 Ἄννα ἐξ ἄλλου σημαίνει  Χάρη.    Ἡ στείρωση τῆς προφήτιδος Ἄννας δηλωνειτήν στειρότητα τῶν ἀνθρώπινων καρδιῶν, πρίν φανερωθεῖὁ Θεάνθρωπος. Αὐτήἡ στειρότητα καταλύθηκε στό πρόσωπο τῆς Παρθένου Μαρίας πού καλλιέργησε σέἄφθαστο βαθμό τό θεοπόθητο ἦθος τῶν ἀρετῶν καί σάν Κεχαριτωμένη γέννησε τόν Χριστό, πούἔλυσε τά δεσμά αὐτῆς τῆς στειρότητος. Ἔτσι ἔγινε συναίτιος τῆς παγκόσμιας ἀπολύτρωσης καί τοῦἁγιασμοῦ, ἔμψυχος παράδεισος, πού γέννησε τόν Χριστό καί τροφοδοτεῖ μέ τή χάρη της ὅλη τήν Ἐκκλησία. Τροφοδοτεῖ μέ τή Χάρη τήν ὁποία βρῆκε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὅπως τῆς φανέρωσε ὁ Εὐαγγελιστής Ἀρχάγγελος καί ὅπως ἐκστατικά τό ἐξυμνεῖ ὁ ἅγιος Σωφρόνιος Πατριάρχης Ἰεροσολύμων: “Μή φοβᾶσαι Μαριάμ, γιατί βρῆκες ἀπό τόν Θεό τήν ἀθάνατη Χάρη (τήν ὑπέρλαμπρη, τήν περιλάλητη, τήν ὑπέρφωτη, τήν ἀξόδευτη, τήν σωτήρια, τήν αἰώνια). Αὐτήν πού κανείς δέν τήν εἶδε… κανείς δέν μπόρεσε νά τή δεχθῆ.  Βέβαια πρίν ἀπό σένα, ὑπῆρξαν ἄλλοι πολλοίἅγιοι, ἀλλά κανένας τους ὡσάν ἐσένα, δέν χαριτώθηκε (δέν μακαρίσθηκε, δέν καθαγιάσθηκε, οὔτε δοξάσθηκε, οὔτε ὑπερυψώθηκε, ὅπως ἐσύ)… κανένας δέν πλησίασε τό Θεό οὔτε δέχθηκε τοῦ Θεοῦ τή χάρη σάν ἐσένα. Ξεπερνᾶς ὅλα ὅσα θαυμάζουν οἱἄνθρωποι εἶσαι ἀνώτερη ἀπόὅλα μαζί τά δῶρα πούἔδωσε ὁ Θεός σέὅλους”.  Ἡ Παναγία φωταγωγεῖ τά ἀγγελικά τάγματα, νυμφαγωγεῖ τίς ψυχές τῶν ἁγίων, χαριτώνει τά πνεύματα τῶν δικαίων, ἁγιάζει τούς εὐσεβεῖς χριστιανούς, ἐποπτεύει καί προνοεῖ καί προσεύχεται γά τήν ποίμνη τοῦ Υἱοῦ της μέ μητρική παρρησία. Οἱ Χάριτες, οἱ μεσιτεῖες, τά θαύματα, ἡἀκαταμάχητη κηδεμονία της ἐκπηγάζοντας ἀπό τήν ἀστείρευτη πηγή τῆς μητρικῆς συμπάθειας διοχετεύουν στόἄνθρώπινο γένος, πού λιμοκτονεῖ πνευματικά χωρίς τόἔλεός της, τούς οἰκτιρμούς τῆς θείας εὐσπλαγχνίας.                                                                                                      Καί ἐμεῖς ἐναποθέτοντας τήν ἐλπίδα μας στόν ποταμό τόν γλυκερό τοῦἐλέους τῆς Ὑπεραγίας Θεομήτορος, ἄς ἀγωνισθοῦμε νά καρποφορήσουμε καρπούς ἄξιους τῆς σωτηρίας, κάτω ἀπό τή δική της χαριτόβρυτη προστασία…….

Εἶναι αὐτό πού κάθε ἀπόβραδο ἐκμυστηρευόμαστε μπροστά στήν εἰκόνα της:      “Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σέἀνατίθημι, μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπη σου”.