Agia Varvara Genk

ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΤΙΣ 02 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΘΑ ΤΕΛΕΣΤΕΙ ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ    18,30 ΕΩς ΤΙΣ 20,00 Μ.Μ

Η Εκκλησία μας καθόρισε όλες τις Τετάρτες και Παρασκευές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής να τελείται μία άλλη Λειτουργία, η Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων.Κατά τη Λειτουργία αυτήδεν τελείται Θυσία, δε γίνεται δηλαδή μεταβολή του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Τα Τίμια Δώρα, ο Άρτος και ο Οίνος είναι έτοιμα, έχουν προαγιασθή (γι’ αυτό και λέγεται Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων) κατά την προηγηθείσα θεία Λειτουργία της Κυριακής, είναι πλέον Σώμα και Αίμα Χριστού, και απλώς προσφέρονται προς μετάληψη στους πιστούς. Ο Ιερέας καθ’ εκάστη Κυριακή κόπτει από το πρόσφορο τον λεγόμενο «Αμνόν», δηλαδή το τετράγωνο εκείνο τεμάχιο της σφραγίδας που γράφει ΙΣ-ΧΣ ΝΙ-ΚΑ, και το τοποθετεί επάνω στο ιερό Δισκάριο.  Μετά, κατά τη στιγμή του «Σε υμνούμεν…», το τεμάχιο αυτό του άρτου θα μεταβληθεί με την ευλογία του Ιερέα σε το Σώμα του Κυρίου, όπως και το κρασί, που είναι στο ιερό Ποτήριο, θα μεταβληθεί και αυτός σε Αίμα του Κυρίου. Όταν όμως βρισκόμαστε στη πένθιμο περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής, ο Ιερέας, κατά τη Θ. Λειτουργία της Κυριακής, δεν θα κόψει ένα μόνο τεμάχιο απο την σφραγίδα του προσφόρου, σάν αυτό που είπαμε παραπάνω, αλλά περισσότερα (συνήθως τρία), ανάλογα με τον αριθμό των Λειτουργιών των Προηγιασμένων που θα τελέσει μέσα στην εβδομάδα. Τα κομμάτια αυτά (που δεν κόπτονται όλα από ένα πρόσφορο, αλλ’ ένα από κάθε πρόσφορο), θα τα ευλογήσει κατά την ώρα που πρέπει και αυτά θα μεταβληθούν σε Σώμα Χριστού. Από αυτά το ένα θα χρησιμοποιηθεί για τη θεία Μετάληψη της ημέρας εκείνης (Κυριακής η Σαββάτου αναλόγως την ημέρα που τελείται η θεια λειτουργία), τα άλλα (συνήθως δύο) θα εμβαπτισθούν στο ιερό Ποτήριο, που εχει το άγιο Αίμα του Κυρίου, και θα φυλαχθούν σε ειδικό κιβωτίδιο, το ιερό Αρτοφόριο, για τις Λειτουργίες των Προηγιασμένων Δώρων που θα γίνουν εντός της εβδομάδας, και που βρίσκεται πρόσθετα κατά την Διαρκεια της Μ. Τεσσαρακοστής επάνω στην Αγία Τράπεζα. Σε αυτές τις Λειτουργίες(Τετάρτης η Παρασκευής), ο Ιερέας θα προσφέρει στους πιστούς προς μετάληψη τα Προηγιασμένα αυτά Δώρα. Η Λειτουργία των Προηγιασμένων είναι συνυφασμένη με Εσπερινό, είναι δηλαδή βραδινή. Αυτό έχει θεσπιστεί, διότι οι παλιοί Χριστιανοί κατά τις ημέρες της Μ. Τεσσαρακοστής έμεναν τελείως άσιτοι (νηστικοί) μέχρι των εσπερινών ωρών. Μπορούσαν λοιπόν να εκκλησιαστούν και να κοινωνήσουν κατά τις εσπερινές ώρες. Σήμερα η Λειτουργία των Προηγιασμένων τελείται και κατά την εσπέρα συνηθέστερα όμως τελείται κατά τις πρωινές ώρες προς διευκόλυνση των πιστών. Η Λειτουργία αυτή δεν έχει τον πανηγυρικό και θριαμβευτικό τόνο των άλλων Λειτουργιών, αλλά δεσπόζει σε αυτή το πένθιμο και κατανυκτικό στοιχείο.Η Λειτουργία των Προηγιασμένων τελείται όλες τις Τετάρτες και Παρασκευές της Μ. Τεσσαρακοστής. Κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα τελείται μόνο τις τρεις πρώτες μέρες αυτής (Μ. Δευτέρα, Μ. Τρίτη και Μ. Τετάρτη).

Δεν τελείται κατά τα Σάββατα και τις Κυριακές της Μ. Τεσσαρακοστής.               Ο Ιερέας, και αν κρατήσει τα ονόματα, δεν θα τα μνημονεύσει, στην Πρόθεση, αλλά θα τα αφήσει για τη Λειτουργία του Σαββάτου ή της Κυριακής.        Επίσης, κατά τη Λειτουργία των Προηγιασμένων δε γίνονται μνημόσυνα.

Η Εξομολόγηση είναι ένα από τα βασικά μυστήρια της Εκκλησίας.                                    Μας δίνει τη δυνατότητα να «συμφιλιωθούμε» με τον Θεό, να εξετάσουμε την πίστη και τη ζωή μας και να εξασφαλίσουμε πνευματική υγεία. Είναι πράξη μετανοίας. Και μετάνοια σημαίνει αλλαγή του εαυτού μας, στροφή, μεταμόρφωση. Όταν αμαρτάνουμε απομακρυνόμαστε από τον Θεό. Όταν όμως μετανοούμε, ομολογούμε τις αμαρτίες μας και ζητάμε συγχώρεση, επιστρέφουμε σ’ Αυτόν.                                                                         Η Εξομολόγηση μας απαλλάσσει από το βάρος της αμαρτίας. Επιπλέον μας δίνει την ευκαιρία να συζητήσουμε τους βαθύτερους προβληματισμούς μας, να δεχτούμε συμβουλές και να ενισχυθούμε πνευματικά.

ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ ΘΑ ΤΕΛΕΣΕΙ  ΤΗΝ  ΔΕΥΤΕΡΑ  07  ΑΠΡΙΛΙΟΥ  ΑΠΟ ΤΙΣ 10.00 ΕΩΣ ΤΙΣ 15.00

Τή Παρασκευή στην ακολουθία των χαιρετισμων θα ακουσουμε,και πάλι το:      “Χαῖρε Μαρία Κυρία πάντων ἡμῶν”………                                                                

Ὅ,τι πολυτιμότερο εἶχε νά ἐπιδείξει ἡἀνθρωπότητα τόσους αἰῶνες ἐντοπίζεται ἀναμφισβήτητα στό πρόσωπο τῆς πανάμωμης Μητέρας τοῦ Χριστοῦ. Γι’αὐτό καί ἡ πατερική διδασκαλία ἀφιέρωσε μέ περισσή εὐλάβεια μεγάλο μέρος τῆς πνευματοκίνητης συγγραφικῆς προσφορᾶς της σέ μιά θεόπνευστη προσέγγιση τῶν μεγαλείων τῆς Παναγίας καίἰδιαίτερα στή συμβολή της στό μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως. Μόνο πού καίἡἉγία Γραφή διεκδικεῖ τό μερίδιό της σ’ αὐτή τήν προσφορά, μέ τό θεόκλητο ὄνομα τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας, πού συντίθεται ἀπό τάἀρχικά τῶν ὀνομάτων πέντε γυναικῶν τῆς Π. Διαθήκης· τά χαρίσματά τους στόν ὕψιστο βαθμό συγκέντρωνε ἡ Παναγία τῶν Χαρίτων ὁ στέφανος, κατά τόν ἅγ. Ἀνδρέα Κρήτης. Ἡ Παρθένος καί προφήτιδα Μαριάμ, ἀδελφή τοῦ Μωϋσῆ προεικονίζει τήν ἀειπάρθενο Κόρη, πού προφήτευσε τήν μελλοντική της δόξα στήν Ἐλισάβετ. Ἡὡραία Ἀσυνέθ, γυναίκα τοῦ παγκάλου Ἰωσήφ, προτυπώνει τήν Κεχαριτωμένη νύμφη τοῦ Θεοῦ Πατέρα καί τή Μητέρα τήν Ἀνύμφευτη τοῦὡραίου κάλλει παρά τούς υἱούς τῶν ἀνθρώπων. Ἡ σεμνότητα καίἡ ταπείνωση τῆς Ρεβέκκας, τῆς μητέρας τοῦἸακώβ, ἀπηχεῖ στά βάθη τῶν αἰώνων τήν ταπείνωση τῆς Παναγίας, πού σ’ αὐτήν ἐπέβλεψε ὁ Θεός καί τήν ἐξέλεξε ὡς εὐλογημένην ἐν γυναιξί γιά νά γίνη στήν ἄσπορη γαστέρα της ἄνθρωπος.                                                 Ἔτσι σάν ἄλλη Ἰουδίθ ἡ Παναγία συνέτριψε τήν κεφαλή τοῦ νοητοῦ Ὁλοφέρνη τοῦ ἀρχέκακου Διαβόλου, καίἀναδείχθηκε προστασία φοβερά καίἀκαταίσχυτος τῶν ἀνθρώπων.                                                                                                               Τέλος, ἀντί τῆς Ἄννας πού γέννησε τόν Προφήτη Σαμουήλ, τό στήριγμα τοῦ Ἰσραηλητικοῦ λαοῦ, ἡ Πανάχραντη Θεοτόκος γέννησε τόν Σωτήρα τοῦ νέου Ἰσραήλ τῆς χάριτος.

 Ἄννα ἐξ ἄλλου σημαίνει  Χάρη.    Ἡ στείρωση τῆς προφήτιδος Ἄννας δηλωνειτήν στειρότητα τῶν ἀνθρώπινων καρδιῶν, πρίν φανερωθεῖὁ Θεάνθρωπος. Αὐτήἡ στειρότητα καταλύθηκε στό πρόσωπο τῆς Παρθένου Μαρίας πού καλλιέργησε σέἄφθαστο βαθμό τό θεοπόθητο ἦθος τῶν ἀρετῶν καί σάν Κεχαριτωμένη γέννησε τόν Χριστό, πούἔλυσε τά δεσμά αὐτῆς τῆς στειρότητος. Ἔτσι ἔγινε συναίτιος τῆς παγκόσμιας ἀπολύτρωσης καί τοῦἁγιασμοῦ, ἔμψυχος παράδεισος, πού γέννησε τόν Χριστό καί τροφοδοτεῖ μέ τή χάρη της ὅλη τήν Ἐκκλησία. Τροφοδοτεῖ μέ τή Χάρη τήν ὁποία βρῆκε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὅπως τῆς φανέρωσε ὁ Εὐαγγελιστής Ἀρχάγγελος καί ὅπως ἐκστατικά τό ἐξυμνεῖ ὁ ἅγιος Σωφρόνιος Πατριάρχης Ἰεροσολύμων: “Μή φοβᾶσαι Μαριάμ, γιατί βρῆκες ἀπό τόν Θεό τήν ἀθάνατη Χάρη (τήν ὑπέρλαμπρη, τήν περιλάλητη, τήν ὑπέρφωτη, τήν ἀξόδευτη, τήν σωτήρια, τήν αἰώνια). Αὐτήν πού κανείς δέν τήν εἶδε… κανείς δέν μπόρεσε νά τή δεχθῆ.  Βέβαια πρίν ἀπό σένα, ὑπῆρξαν ἄλλοι πολλοίἅγιοι, ἀλλά κανένας τους ὡσάν ἐσένα, δέν χαριτώθηκε (δέν μακαρίσθηκε, δέν καθαγιάσθηκε, οὔτε δοξάσθηκε, οὔτε ὑπερυψώθηκε, ὅπως ἐσύ)… κανένας δέν πλησίασε τό Θεό οὔτε δέχθηκε τοῦ Θεοῦ τή χάρη σάν ἐσένα. Ξεπερνᾶς ὅλα ὅσα θαυμάζουν οἱἄνθρωποι εἶσαι ἀνώτερη ἀπόὅλα μαζί τά δῶρα πούἔδωσε ὁ Θεός σέὅλους”.  Ἡ Παναγία φωταγωγεῖ τά ἀγγελικά τάγματα, νυμφαγωγεῖ τίς ψυχές τῶν ἁγίων, χαριτώνει τά πνεύματα τῶν δικαίων, ἁγιάζει τούς εὐσεβεῖς χριστιανούς, ἐποπτεύει καί προνοεῖ καί προσεύχεται γά τήν ποίμνη τοῦ Υἱοῦ της μέ μητρική παρρησία. Οἱ Χάριτες, οἱ μεσιτεῖες, τά θαύματα, ἡἀκαταμάχητη κηδεμονία της ἐκπηγάζοντας ἀπό τήν ἀστείρευτη πηγή τῆς μητρικῆς συμπάθειας διοχετεύουν στόἄνθρώπινο γένος, πού λιμοκτονεῖ πνευματικά χωρίς τόἔλεός της, τούς οἰκτιρμούς τῆς θείας εὐσπλαγχνίας.                                                                                                      Καί ἐμεῖς ἐναποθέτοντας τήν ἐλπίδα μας στόν ποταμό τόν γλυκερό τοῦἐλέους τῆς Ὑπεραγίας Θεομήτορος, ἄς ἀγωνισθοῦμε νά καρποφορήσουμε καρπούς ἄξιους τῆς σωτηρίας, κάτω ἀπό τή δική της χαριτόβρυτη προστασία…….

Εἶναι αὐτό πού κάθε ἀπόβραδο ἐκμυστηρευόμαστε μπροστά στήν εἰκόνα της:      “Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σέἀνατίθημι, μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπη σου”.

Ο ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΣ  ΕΥΜΕΝΕΙΑΣ Κ.Κ. ΜΑΞΙΜΟΣ,ΘΑ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ,ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14 ΜΑΡΤΙΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ Β΄ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ.

ΟΙ Α΄ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΘΑ ΤΕΛΕΣΤΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΑΣ         ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7 ΜΑΡΤΙΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ 7 – 8  μ.μ

Ο Ακάθιστος Ύμνος (Χαιρετισμοί) είναι ένα μεγάλο και σπουδαίο ποίημα, γραμμένο τον 6ο αιώνα μ.Χ., που μιλάει στην Παναγία και της λέει επαίνους, ευχαριστίες και προσευχές. Μέσα υπάρχουν σε ποιητική μορφή, με πανέμορφα λόγια, όλες οι βασικές διδασκαλίες της Ορθοδοξίας για το Χριστό, την ενανθρώπισή του, το ρόλο της Παναγίας για τη σωτηρία του ανθρώπου, την αγνότητα και την αγιότητά Της κ.λ.π., αλλά και για τον αγώνα του ανθρώπου για ένωση με το Θεό και τη βοήθεια που ζητάει από το Χριστό και την Παναγία γι’ αυτό τον αγώνα.
Ποιητής των Χαιρετισμών είναι μάλλον ο άγιος Ρωμανός ο Μελωδός, ένας από τους μεγαλύτερους ελληνόγλωσσους ποιητές όλων των εποχών. Το ποίημα είναι μελοποιημένο (έχει μουσική) και ανήκει στο είδος κλασικής μουσικής του Βυζαντίου που λέγεται “κοντάκιο”. Έχει 24 στροφές (“οίκους”), που αρχίζουν, με τη σειρά, από τα 24 γράμματα της αλφαβήτου.
Πολύ όμορφοι Χαιρετισμοί έχουν γραφτεί και για πολλούς άλλους αγίους, αλλά οι Χαιρετισμοί της Παναγίας είναι η βασική έμπνευση για όλους τους άλλους που έχουν γραφτεί μετά.
Τον 7ο αιώνα, όταν ο λαός της Κωνσταντινούπολης σώθηκε από την επίθεση των Αβάρων μετά από παρέμβαση της Παναγίας, όλοι έψαλλαν στην Αγία Σοφία τον Ακάθιστο Ύμνο όρθιοι (από εκεί και το όνομά του) και τότε μάλλον γράφτηκε το πασίγνωστο αρχικό τροπάριο “Τη Υπερμάχω Στρατηγώ”.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία ψάλλει τους Χαιρετισμούς κάθε Παρασκευή βράδυ, τις πρώτες 5 εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής. Για την ακρίβεια, κόβουμε τους Χαιρετισμούς σε 4 κομμάτια (λέγονται “4 στάσεις”) και λέμε από ένα κάθε Παρασκευή, ενώ την 5η Παρασκευή λέγεται ολόκληρο το έργο.
Τους Χαιρετισμούς τους απαγγέλλει με τη μουσική τους ο ιερέας. Πριν απ’ αυτό, οι ψάλτες έχουν ψάλει ένα άλλο περίφημο μουσικό και ποιητικό έργο, που λέγεται “κανόνας των Χαιρετισμών” (οι κανόνες είναι ένα άλλο είδος βυζαντινής κλασικής μουσικής) και δημιουργός του είναι ένας ακόμη κορυφαίος ποιητής και μουσικός του Βυζαντίου, ο άγιος Ιωσήφ ο Υμνογράφος.
Πολλοί ορθόδοξοι χριστιανοί μέσα στους αιώνες (και σήμερα) συνηθίζουν να διαβάζουν τους Χαιρετισμούς κάθε βράδυ, πριν κοιμηθούν, αντί για άλλη προσευχή. Από τις πολλές φορές, συχνά τους μαθαίνουν απ’ έξω. Η συνήθεια αυτή είναι πολύ ωραία και σωστή, αφού οι ορθόδοξοι προτιμούμε να προσευχόμαστε με τις προσευχές της Εκκλησιας, παρά με προσευχές που δημιουργούμε εκείνη τη στιγμή (αν και λέμε στο Θεό και τέτοιες, αυτοσχέδιες, προσευχές). Ένας λόγος είναι ότι έτσι ο νους μας ξεκουράζεται και μπορεί να γίνει η προσευχή κυρίως με την καρδιά, δηλ. να στραφούμε ψυχικά προς το Θεό, χωρίς να απασχολούμαστε με το να φτιάξουμε εκείνη την ώρα τα λόγια που θα του πούμε. Και φυσικά, όταν διαβάζουμε μια προσευχή από βιβλίο (π.χ. τους Χαιρετισμούς ή ένα παρακλητικό κανόνα), ξέρουμε τι ακριβώς θέλουμε να πούμε στην Παναγία, στο Θεό ή σε έναν άγιο – κι εκείνος επίσης το ξέρει (ακόμα κι αν εμείς δεν ξέρουμε τι θέλουμε να του πούμε, εκείνος ξέρει τι υπάρχει στην καρδιά μας και, καθώς στρεφόμαστε προς αυτόν πνευματικά μέσω της προσευχής που διαβάζουμε, είναι σα να του το λέμε).

«όστις Με χαιρετίζει μίαν φοράν την ημέραν με τους Χαιρετισμούς, τους οποίους πολύ αγαπώ, θα τον προστατεύω, θα τον διαφυλάττω από παν κακόν, θα τον επιβλέπω καθ’ όλην την ζωή του και εν εκείνη την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας, θα τον υπερασπισθώ ενώπιον του Υιού μου».

Με την χάρη του θεού εισήλθαμε είς το σταδιον της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής !!                                                                                                                         Από την Παρασκευή θα ξεκινήσει και η Ακολουθία τωνΧαιρετισμών στην Υπεραγία Θεοτόκο                                                                                                                      Για την αξία των χαιρετισμών σας παραθέτω το παρακάτω αποσπασμα,τον βίο του εν Αγίοις Πατρός ημών Ιωάννου του Καλοκτένους του Νέου Ελεήμονος,

“Χαίροις κι εσύ, των Θηβών προστάτα ” ήταν η αντιφώνηση της Υπεραγίας Θεοτόκου στον δωδεκάχρονο Ιωάννη, τον μετέπειτα Μητροπολίτη Θηβών και Εξάρχου πάσης Βοιωτίας τον αποκαλούμενο Καλοκτένη τον Νέο Ελεήμονα !!  Οι Χαιρετισμοι της Παναγιας μας υπήρξε από τον 7ο κιόλας αιώνα, και εξακολουθεί να υπάρχει ως τις ημέρες μας, σωστικό και αγιαστικό μέσο για τους αγωνιστές Χριστιανούς !! Απειράριθμοι είναι οι Όσιοι και Μάρτυρες, κληρικοί και λαϊκοί, της Ορθοδόξου Εκκλησίας που μετήλθαν του μέσου αυτού, της καθημερινής δηλαδή ανάγνωσης των Χαιρετισμών και αξιώθηκαν όχι μόνο της αγιαστικής Χάρης του Θεού, αλλά και της ιδιαίτερης επιμέλειας της Υπεραγίας Θεοτόκου, που σε πολλές περιπτώσεις αντιφωνούσε η ίδια τους χαιρετίζοντας Αυτήν, αποδεικνύοντας έμπρακτα τό πόσο πολύ  οι Χαιρετισμοί Της ,Την ευαρεστούν !!  Χαρακτηριστική και η περίπτωση του προαναφερθέντος δωδεκάχρονου Ιωάννη που από την παιδική του ηλικία γαλουχούμενος από την ευσεβή του μητέρα, είχε υιοθετήσει την ευλογημένη συνήθεια να απαγγέλει τους Χαιρετισμούς της Παναγιας έμπροσθεν της αγίας Εικόνας Της !!  Παράλληλα με την επιμέλεια που επιδείκνυε στην εκμάθηση των “θύραθεν” επιστημών όπως Φιλοσοφίας και Ρητορικής, ο δωδεκάχρονος Ιωάννης δεν αμελούσε ποτέ το ιερόν καθήκον της προσευχής και μάλιστα των Χαιρετισμών !!                             Μία ημέρα λοιπόν αφού είχε μόλις τελειώσει τους Χαιρετισμούς μπροστά από την Εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, αξιώθηκε να ακούσει την αντιφώνηση από το πανυπερευλογημένο στόμα Της
“Χαίροις κι εσύ Ιωάννη των Θηβών προστάτα !!”
Όχι μόνο επαδαψίλευσε στον νεαρό Ιωάννη την τιμή του θεομητορικού Χαιρετισμού αλλά προεφήτευσε και την αναρρίχηση του αργότερα εις το Επισκοπικό αξίωμα ως Μητροπολίτου Θηβών !!                                                       Αυτή την χαριτωμένη λεπτομέρεια και ολόκληρο τον βίο του εν Αγίοις Πατρός ημών Ιωάννου του Καλοκτένους του Νέου Ελεήμονος, μπορείτε να διαβάσετε αγαπητοί μου αδελφοί στον ακόλουθο σύνδεσμο της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας !!        http://www.imtl.gr/?page_id=1901